Het Sikhisme is een religie die in de 15e eeuw is ontstaan in de regio Punjab, in het huidige India en Pakistan. Centraal in het Sikhisme staat ‘Naam Japna’, het voortdurend reciteren en gedenken van de naam van God.
Het geloof is gesticht door sri Gur Nanak Dev Ji (1469-1539) en volgt de leerstellingen van de tien opeenvolgende Sikh Gurus. De laatste van de 10 goeroes was Gobind Singh (1666-1708). Het heilige boek van het sikhisme is de Adi Grant, samengesteld door de 5e goeroe Arjan Dev (1563-1606).
Het Sikhisme gelooft in één God, Waheguru, en het belang van een persoonlijke relatie met God door middel van meditatie en gebed.
Sikhs geloven in gelijkheid van alle mensen, ongeacht hun sociale of religieuze achtergrond, en streven naar gerechtigheid, waarheid en mededogen. Ze worden aangespoord om actief deel te nemen aan de samenleving.
Het Sikhisme heeft herkenbare uiterlijke kenmerken, zoals het dragen van een tulband (dastaar) en het laten groeien van het haar (kesh), als teken van toewijding aan het geloof.
Sikhs streven naar eenheid met God door het loslaten van het ego. Dit kan door diepe meditatie en gebeden. Er zijn 5 kwaden die deze spirituele weg kunnen verhinderen: egoïsme, woede, hebzucht, gehechtheid en verlangen.
De middelen om deze te bestrijden zijn: tevredenheid, liefdadigheid, vriendelijkheid, een positieve houding en nederigheid.
Andere wereldgodsdiensten (levensovertuigingen) zijn in alfabetische volgorde:
bahá’í, boeddhisme, christendom, confucianisme, hindoeïsme, islam, jodendom en taoïsme.