De ziel van een wezen is zijn niet-materiële, spirituele component van het leven. In veel religies is de ziel het onsterfelijke deel van de mens dat na het aardse bestaan blijft voortleven. In esoterische opvattingen is de ziel de drager, de uitdrukking of het voertuig van de eeuwige geest.
Men beschouwt de ziel ook wel als het contact met het goddelijke of het universele. Het niet vatbare begrip dat ons het besef geeft dat we bestaan en leven. Wetenschappelijk kan de ziel niet worden aangetoond.
Hier zijn enkele van de belangrijkste opvattingen over de ziel:
Onsterfelijke ziel: Veel religies en spirituele tradities geloven dat de ziel een onsterfelijke, spirituele entiteit is die het lichaam overstijgt en voortleeft na de dood. De ziel wordt gezien als de essentie van een individu, met een unieke identiteit en bewustzijn.
Verbinding met God/de Bron: Een andere opvatting is dat de ziel een goddelijke vonk is of een deel van een grotere goddelijke entiteit. Als een middel waardoor individuen een directe verbinding kunnen hebben met een hogere macht, het goddelijke of de bron van alle schepping.
Innerlijke essentie: De ziel wordt ook vaak gezien als de innerlijke essentie van een persoon, zijn of haar ware zelf. Het vertegenwoordigt de diepste kern van iemands identiteit, karakter en bewustzijn, los van externe omstandigheden of rollen.
Levenskracht: Er bestaat ook het idee dat de ziel de levenskracht is die het lichaam levend maakt en onze vitale functies ondersteunt. Deze opvatting komt bijvoorbeeld voor in het animisme.
Evolutie van de ziel: Binnen reïncarnatie wordt de ziel gezien als een entiteit die evolueert en groeit door middel van verschillende levens of reïncarnaties. Het doel is om lessen te leren, karma te zuiveren en spiritueel bewustzijn te vergroten tijdens het proces van wedergeboorte.