Synchroniciteit

Synchroniciteit is een combinatie van toevallige gebeurtenissen met een diepere betekenis. Deze toevallige samenloop wordt gezien als een aanwijzing vanuit het universum.

Het begrip synchroniciteit is in 1930 geïntroduceerd door de Zwitserse psychiater Carl Jung. Het is volgens hem een manier om de mystieke relatie tussen de geest en de materiële wereld beter te kunnen begrijpen.

Volgens Jung is synchroniciteit een manifestatie van een verborgen verbinding tussen gebeurtenissen. Volgens hem treedt synchroniciteit op wanneer een gedachte, droom of emotie samenvalt met een gebeurtenis in de buitenwereld zonder dat er een duidelijke oorzakelijke relatie tussen beide is.

Jung geloofde dat synchroniciteit een aanwijzing is van het bestaan van een collectief onderbewuste, een diepere laag van bewustzijn die gedeeld wordt door alle mensen.

Hij beschouwde het als een belangrijk fenomeen dat ons inzicht geeft in de verborgen patronen en betekenissen van het leven. Een bekend voorbeeld dat hij vaak aanhaalde was dat van een patiënte die een droom had over een scarabee.

Terwijl ze de droom aan Jung vertelde, vloog er een zeldzame scarabee-achtige kever het raam binnen. Deze gebeurtenis werd door Jung gezien als een voorbeeld van synchroniciteit, die zowel hem als zijn patiënte hielp een doorbraak in haar therapie te bereiken.

Voorbeelden van synchroniciteit uit het dagelijks leven zijn: – Je denkt aan een liedje, en vervolgens hoor je het spelen op de radio. – Je denkt aan een oude vriend en voelt de behoefte om contact op te nemen. Net voordat je dit doet, ontvang je een bericht of een telefoontje van diezelfde vriend. – Je bent op zoek naar antwoorden op een belangrijke levensvraag en plotseling kom je een boek tegen dat precies over dat onderwerp gaat.

Hoewel synchroniciteit niet wetenschappelijk kan worden bewezen, heeft het invloed op verschillende vakgebieden, waaronder de psychologie, filosofie en spiritualiteit. Het biedt een interessante manier om de wereld te beschouwen en onze ervaringen te interpreteren buiten de traditionele oorzakelijkheidsverbanden.