Leylijnen zijn denkbeeldige rechte lijnen of paden die over de aarde lopen met bepaalde spirituele of mystieke betekenis. Deze lijnen worden soms beschouwd als kanalen voor energie of levenskracht.
Het idee van leylijnen is nauw verbonden met het concept van geomantie, die de relatie tussen de aarde en de mens onderzoekt.
Volgens aanhangers van dit idee bevinden zich belangrijke heilige plaatsen, zoals oude monumenten, kerken, heiligdommen, en andere heilige sites, vaak op het kruispunt van leylijnen.
De bedenker van leylijnen is Alfred Watkins (1855 –1935), een Engelse amateurarcheoloog, fotograaf en antiquair.
Tijdens zijn werk als fotograaf in het landschap van Engeland viel het hem op dat veel monumenten, kerken en andere opvallende plekken opvallend rechtlijnig met elkaar verbonden leken te zijn. Deze rechte lijnen noemde hij leylijnen.
In 1921 publiceerde hij een boek met de titel The Old Straight Track, waarin hij suggereerde dat deze lijnen ooit werden gebruikt door oude volkeren voor navigatie.
Er is (nog) geen wetenschappelijk bewijs dat leylijnen ondersteunt. Maar het concept van leylijnen heeft in de loop der jaren wel aan populariteit gewonnen en is een veelvoorkomend onderwerp geworden in in spirituele kringen.